Een trill (of ‘trilling’) is een snelle opvolging van hammer-on en pull-off technieken tussen twee noten, meestal met een halve of hele noot verschil. Deze techniek komt zowel in de klassieke als moderne muziek veel voor.

In de klassieke muziek komen veel zogenaamde ‘alternate trills’ voor. Dit is een trill met aan het einde van de reeks trill-noten een enkele trill naar de halve of hele noot die eronder (lager) ligt. Dit zorgt voor een, volgens het gehoor van velen, goed en natuurlijk muzikaal einde van de trill. De snelheid van de trill is een persoonlijk smaak, maar veel gitaristen beginnen de trill langzamer en voeren het tempo op richting het einde.

In de pop en rock muziek worden trills veel gebruikt tijdens het soleren. Het maakt het voor gitaristen gemakkelijker om snelle rifs (loopjes) te spelen zonder dat het een tot in perfectie gecoördineerde rechterhand-techniek (voor rechtshandige gitaristen) verlangt. Veel trills geven een bepaalde ‘wollige’ sfeer aan het gitaarspel. Een gitarist als bijvoorbeeld Doug Aldrich maakt veel gebruik van korte trills als onderdeel van zijn solo’s.