Een phaser lijkt een beetje of een flanger (zie de beschrijving van het flanger effect), maar dan iets subtieler. Bij een phaser wordt het originele gitaargeluid vermengd met een kopie van zichzelf dat uit fase staat. Een geluid dat uit fase staat begint in principe een aantal milliseconden later. Of in technische termen bevinden de twee met elkaar gemengde geluiden zich op een ander amplitude niveau van de sinus (een ander punt in de golfbeweging). Door het vermengen van het originele geluid en het uit fase staande geluid zullen er bepaalde frequenties weg gaan vallen (er ontstaan knopen in de nieuwe sinus). Phaser effecten gebruiken echter frequentie filters en geen delays om het effect te creëren.

Een phaser, flanger en chorus zijn sterk aan elkaar gerelateerd. Het grote verschil is dat het vermengde ‘uit fase signaal’ bij de phaser en chorus constant is en bij de flanger variabel. Met andere woorden, de tijdvertraging die het geluid uit fase zet is constant bij een phaser, maar varieert bij een flanger. Het effect van een flanger kennen in de natuur als het doppler effect (zie de beschrijving voor het rotary effect).

Gitaristen als Eddie van Halen en Brian May hebben het Phaser effect groot gemaakt. Daarnaast wordt het ook veel in de punk, funk en reggae gebruikt.