De klankkast of ‘body’ van een (akoestische) gitaar zorgt voor de klank. Zonder klankkast zou je niet of nauwelijks horen wat er gespeeld wordt. De trillingen van de snaren worden via de brug (het gedeelte waar de snaren mee aan de klankkast vastzitten) overgebracht naar het bovenblad van de klankkast. Deze laat vervolgens de lucht in de kast resoneren zodat je geluid hoort. Door het meestal ronde klankgat op de voorkant van de gitaar komt het geluid naar buiten.

Het bovenblad van de gitaar

Het bovenblad dat de resonantie in de kast veroorzaakt is meestal maar een aantal millimeter dik en vaak gemaakt van sparren- of cederhout. Het blad wordt aan de binnenkant versterkt middels kleine latten hout die in een specifiek constructie worden bevestigd. De manier waarop deze latjes zijn bevestigd beïnvloed voor een groot gedeelte hoe het bovenblad de lucht in de klankkast laat resoneren. Het bovenblad kan een zogenaamd massief bovenblad zijn en uit 1 of 2 stukken hout bestaan, maar het kan ook van triplex vervaardigd zijn. Een massief bovenblad klinkt vrijwel altijd voller met veel meer definitie en detail. De constructie en bevestiging van het bovenblad is vaak de expertise en persoonlijke invalshoek die een gitaarbouwer aan zijn gitaar geeft.

De Vorm van de klankkast

De vorm van de kast is niet van een doorslaggevend belang voor het geluid dat geproduceerd wordt. Verschillende vormen hebben invloed op welke frequenties (toonhoogtes) er meer of minder worden versterkt. Met name klankkasten die goed lage tonen laten klinken zullen meer volume produceren. Vaak zijn dit grotere gitaren met een groter bovenblad. De diepte van  de kast heeft ook invloed. Is de kast minder diep dan zal het geluid wat feller en directer zijn (dit zie je vaak bij b.v. Flamenco gitaren).

Het materiaal van de klankkast

Het belangrijkste onderdeel van de klankkast, het bovenblad, wordt meestal van sparren- of cederhout gemaakt. Een bovenblad van sparrenhout klinkt meestal wat helderder en feller en een bovenblad van cederhout wat warmer en voller. De rest van de klankkast (zijkant en achterkant) is veel minder belangrijk voor het geluid en wordt meestal van triplex gefabriceerd (in elk geval voor de betaalbare gitaren).

De klankkast bij elektrische gitaren

Bij elektrische gitaren is er eigenlijk geen klankkast. Het geluid (de trillingen van de snaren) worden opgepikt door de zogenaamde elementen die zich op de klankkast bevinden. Door de gitaar met een versterker en luidsprekers in verbinding te brengen wordt er uiteindelijk geluid geproduceerd. De vorm van de kast is dus minder van belang voor hoe de gitaar klinkt, maar het beïnvloed wel het speelgemak. Het tegenstrijdige aan een elektrische gitaar is dat er wordt geprobeerd om zo min mogelijk trillingen van de snaar over te dragen aan de kast. Hierdoor blijven de snaren langer trillen (dat heet sustain) en dus ook geluid produceren via de versterker. Bij een akoestische gitaar is er juist alles aan gelegen om zoveel mogelijk van de trillingen over te dragen aan de klankkast.