Een tremolo of whammy-bar is een ‘pook’ die aan de brug van de elektrische gitaar vast zit. De tremolo werkt als een hefboom en kan de spanning van de snaren (en daarmee de toonhoogte) veranderen. De originele tremolo kan alleen omlaag bewogen worden (minder spanning op de snaar en daarmee een lagere toon). Zwevende tremolo’s kunnen zowel naar beneden (voren) als naar boven (achteren) bewogen worden (meer spanning de snaar en daarmee een hogere toon).

De naam tremolo dient niet verward te worden met de tremolo speeltechniek. Daar waar de tremolo techniek een snelle herhaling van tonen is, helpt een tremolo-arm om vibratie te geven aan een toon. Ook wordt een tremolo gebruikt om een slide te maken of een zogenaamde dive bomb.

De tremolo wordt op zijn plek gehouden middels een serie veren. Deze veren trekken de tremolo naar achteren (naar de body toe). Ze zorgen ervoor dat de tremolo als het ware de trekkracht van de snaren (die onder spanning staan) kan weerstaan. Normaal gesproken zijn de veren toegankelijk via een plaatje op de achterkant van de body. Hoeveel veren er aan de tremolo vast zitten verschilt en hangt af van de dikte en stugheid van de veer maar ook van de persoonlijke voorkeur.

Een veel gezien alternatief voor de traditionele tremolo, die door de veren tegen de body van de gitaar wordt getrokken (en alleen naar beneden kan), is de zwevende tremolo. Bij een zwevende tremolo kan de tremolo in beide richtingen bewogen worden. De spanning op de snaar kan dus zowel verhoogd als verlaagd worden. Het meest bekende model van een zwevende tremolo is het zogenaamde Floyd Rose gepatenteerde model. Bij een Floyd Rose tremolo worden de snaren op twee plaatsen vastgezet. Bij de kam en bij de brug. Hierdoor heeft een extreem gebruik van de tremolo (b.v. bij een dive bomb) geen invloed op de stemming van de snaren. De gitaar zal altijd zuiver gestemd blijven, ongeacht wat je met de tremolo doet. Omdat de snaren bij de kam vastzitten, hebben de stemschroeven op dat moment geen functie. Daarom zijn er fijnstellers (kleine schroefjes die je kunt draaien met de hand) geplaatst op de brug, zodat de gitaar toch gestemd kan worden. De normale stemschroeven op de kop van de gitaar worden in deze constructie met name gebruikt bij het vervangen van snaren.

Een nadeel van een zwevende tremolo is dat het afstellen zeer nauwkeurig komt. De trekkracht van de snaren moet als het ware geneutraliseerd worden door de trekkracht van de veren. Pas dan zal de brug in een neutrale stand blijven staan. Maar als er vervolgens een snaar knapt tijdens het spelen, dan is de gitaar niet meer zuiver. De trekkracht van de snaren is veranderd en die van de veren niet, met als resultaat dat de brug niet meer in een neutrale stand staat en de gitaar vals klinkt. Maar er zijn ook tremolo’s die in een slot vallen bij het loslaten van de pook, waarmee dat probleem wordt opgelost.

Een ander verschil bij een zwevende tremolo is dat een bend van de snaar anders is. Doordat er bij het benden meer trekkracht op de snaren komt zal de brug iets naar voren gaan hellen. Het resultaat is dat je dus iets verder moet benden dan op een gitaar met een vaste brug om dezelfde toon te creëren. Maar dit is in de praktijk voor de meeste gitaristen geen probleem.