De lijst van de ‘100 beste gitaristen allertijden’ wordt af en toe door het bekende muziekblad ‘Rolling Stone’ gepubliceerd. Er zijn heel veel lijsten, top 10’s en top 100’s van gitaristen en iedereen heeft er een mening over. Is Eddie van Halen beter dan Carlos Santana, Vernon Reid, John Frusciante of Erik Mongrain? Een hele interessant en vooral subjectieve discussie, want het is in veel gevallen appels met peren vergelijken. Maar wat is dan de betekenis van deze lijst en hoe wordt deze samengesteld?
Het leuke van de ‘100 Greatest Guitarists of all time’-lijst is dat deze wordt samengesteld op basis van input van met name bekende gitaristen en muzikanten zelf. Zo hebben zo’n 60 bekende namen hun stem laten gelden voor de meest recente lijst van de 100 beste gitaristen allertijden, waaronder: Ritchie Blackmore, Kirk Hammett, Brian May, Don Felder, Joe Perry, Andy Summers en Lenny Kravitz om er maar eens een aantal te noemen. Naast hun stem hebben ze ook een motivatie moeten aanleveren waarom hun favoriete gitarist in de top van de lijst zou moeten staan! Helaas hebben ook redacteuren en ‘gewone muzikanten’ (niet gitaristen) hun stem mogen geven, met alle gevolgen van dien voor de kwaliteit van de eindlijst.
Het resultaat is een hele interessante en op zijn minst discutabele lijst van gitaristen. Sommige wereldberoemd, andere niet bij iedereen bekend als gitarist. De lijst geeft in elk geval geen objectief antwoord op de vraag wie daadwerkelijk de beste gitarist allertijden is. Daarvoor is enerzijds de definitie van een goede gitarist discutabel. Is het de invloed die de gitarist gehad heeft doorslaggevend, of juist de techniek of de composities? Anderzijds kun je de verschillende muziekstijlen en speelstijlen niet over één kam scheren, zeker niet als je de technische mogelijkheden en muzikale stromingen en genres per muzikaal tijdperk wilt meewegen. Bovendien zijn de stemmen van de redacteuren en niet-gitaristen een storende factor, aangezien zij niet objectief kunnen beoordelen wie een goede gitarist is (wat ons als gitarist ook weer aan het denken zou moeten zetten).
De top 10 is in elk geval altijd leuk om nog eens aandacht te geven en waarschijnlijk een stuk minder aan discussie onderhevig dan de complete top 100. Wie komen er in de lijst bovendrijven als je al deze stemmen van gitaristen, muzikanten en redacteuren bij elkaar optelt? Zie hier het resultaat:
1. Jimi Hendrix
2. Eric Clapton
3. Jimmy Page
4. Keith Richards
5. Jeff Beck
6. B.B. King
7. Chuck Berrie
8. Eddie van Halen
9. Duane Allman
10. Pete Townshend
Het allerleukste aan de lijst is het commentaar van de mensen die gestemd hebben. Eddie van Halen schrijft over Eric Clapton en waarom hij door hem beïnvloed is. Joe Perry schrijft over Jimmy Page en Billy Gibbons schrijft over B.B. King.
Het is inspirerend en leuk om de lijst te bekijken als het er niet toe doet wie op welke plek staat en als het voor jou niet belangrijk is waar jouw favoriete gitarist in de top 100 terug te vinden is (of juist helemaal niet terug te vinden is). Verdiep je eens in andere gitaristen, in hun invloeden, speelstijlen, technieken, solo’s, composities of andere redenen waarom ze in de lijst voorkomen.
Maar de meeste gitaristen zullen met frustratie het onderste deel van de lijst bekijken. Er staan gitaristen relatief hoog op de lijst terwijl ze helemaal niet extreem technisch begaafd zijn (zoals b.v. The Edge), maar omdat ze wel een ontzettende stempel gedrukt hebben. En er staan andere gitaristen lager op de lijst terwijl ze qua techniek en snelheid veel beter gitaar spelen, maar blijkbaar toch minder hoog scoren op andere aspecten. En er staan ook namen tussen (zoals b.v. John Lennon, Bruce Springsteen, Paul Simon of Kurt Cobain) die in de ogen van velen eigenlijk geen stempel van gitarist zouden mogen krijgen. Objectief bekeken, als gitarist, is de lijst dus een lachtertje en erg subjectief. En al helemaal als we alle grote gitaristen gaan opnoemen die niet eens in de top 100 voorkomen. Dan lijkt het meer een lijst van invloedrijke muzikanten die toevallig ook gitaar speelden, dan een serieuze en objectieve lijst van de allerbeste gitaristen. Namen als Yngwie Malmsteen, Steve Lukather, Steve Vai, Allen Holdsworth, Gary Moore, George Benson, John Petrucci, Joe Satriani, Eric Johnson, Paul Gilbert, Tommy Emmanuel, Nuno Bettencourt, Zakk Wylde, Al Di Meola of Django Reinhardt missen. En dat zijn er slechts een aantal. De subjectiviteit van de lijst is ook duidelijk als je over de jaargangen heen de verschillende lijsten met elkaar vergelijkt. De verschillen zijn te groot. Zo staat Eddie van Halen de ene keer op nummer 70 in de lijst en nu weer ineens op nummer 8.
Kortom, als muziekliefhebber is het een leuke lijst van (voornamelijk) grote namen in de muziek, waar we ons in kunnen verdiepen en van kunnen leren. Maar als gitarist is óók dit geen objectieve lijst (zoals b.v. onze eigen ‘Top 2000’) en blijven we als gitaristen onder elkaar lekker door filosoferen over wie we het allerbeste vinden. Maar tja, de Rolling Stone is dan welliswaar een leuk muziekblad, maar zeker geen blad dat speciaal geschreven wordt voor de gitarist 🙂
De 100 Beste Gitaristen Allertijden
De lijst van de ‘100 beste gitaristen allertijden’ wordt af en toe door het bekende muziekblad ‘Rolling Stone’ gepubliceerd. Er zijn heel veel lijsten, top 10’s en top 100’s van gitaristen en iedereen heeft er een mening over. Is Eddie van Halen beter dan Carlos Santana, Vernon Reid, John Frusciante of Erik Mongrain? Een hele interessant en vooral subjectieve discussie, want het is in veel gevallen appels met peren vergelijken. Maar wat is dan de betekenis van deze lijst en hoe wordt deze samengesteld?
Het leuke van de ‘100 Greatest Guitarists of all time’-lijst is dat deze wordt samengesteld op basis van input van met name bekende gitaristen en muzikanten zelf. Zo hebben zo’n 60 bekende namen hun stem laten gelden voor de meest recente lijst van de 100 beste gitaristen allertijden, waaronder: Ritchie Blackmore, Kirk Hammett, Brian May, Don Felder, Joe Perry, Andy Summers en Lenny Kravitz om er maar eens een aantal te noemen. Naast hun stem hebben ze ook een motivatie moeten aanleveren waarom hun favoriete gitarist in de top van de lijst zou moeten staan! Helaas hebben ook redacteuren en ‘gewone muzikanten’ (niet gitaristen) hun stem mogen geven, met alle gevolgen van dien voor de kwaliteit van de eindlijst.
Het resultaat is een hele interessante en op zijn minst discutabele lijst van gitaristen. Sommige wereldberoemd, andere niet bij iedereen bekend als gitarist. De lijst geeft in elk geval geen objectief antwoord op de vraag wie daadwerkelijk de beste gitarist allertijden is. Daarvoor is enerzijds de definitie van een goede gitarist discutabel. Is het de invloed die de gitarist gehad heeft doorslaggevend, of juist de techniek of de composities? Anderzijds kun je de verschillende muziekstijlen en speelstijlen niet over één kam scheren, zeker niet als je de technische mogelijkheden en muzikale stromingen en genres per muzikaal tijdperk wilt meewegen. Bovendien zijn de stemmen van de redacteuren en niet-gitaristen een storende factor, aangezien zij niet objectief kunnen beoordelen wie een goede gitarist is (wat ons als gitarist ook weer aan het denken zou moeten zetten).
De top 10 is in elk geval altijd leuk om nog eens aandacht te geven en waarschijnlijk een stuk minder aan discussie onderhevig dan de complete top 100. Wie komen er in de lijst bovendrijven als je al deze stemmen van gitaristen, muzikanten en redacteuren bij elkaar optelt? Zie hier het resultaat:
1. Jimi Hendrix
2. Eric Clapton
3. Jimmy Page
4. Keith Richards
5. Jeff Beck
6. B.B. King
7. Chuck Berrie
8. Eddie van Halen
9. Duane Allman
10. Pete Townshend
Het allerleukste aan de lijst is het commentaar van de mensen die gestemd hebben. Eddie van Halen schrijft over Eric Clapton en waarom hij door hem beïnvloed is. Joe Perry schrijft over Jimmy Page en Billy Gibbons schrijft over B.B. King.
Het is inspirerend en leuk om de lijst te bekijken als het er niet toe doet wie op welke plek staat en als het voor jou niet belangrijk is waar jouw favoriete gitarist in de top 100 terug te vinden is (of juist helemaal niet terug te vinden is). Verdiep je eens in andere gitaristen, in hun invloeden, speelstijlen, technieken, solo’s, composities of andere redenen waarom ze in de lijst voorkomen.
Maar de meeste gitaristen zullen met frustratie het onderste deel van de lijst bekijken. Er staan gitaristen relatief hoog op de lijst terwijl ze helemaal niet extreem technisch begaafd zijn (zoals b.v. The Edge), maar omdat ze wel een ontzettende stempel gedrukt hebben. En er staan andere gitaristen lager op de lijst terwijl ze qua techniek en snelheid veel beter gitaar spelen, maar blijkbaar toch minder hoog scoren op andere aspecten. En er staan ook namen tussen (zoals b.v. John Lennon, Bruce Springsteen, Paul Simon of Kurt Cobain) die in de ogen van velen eigenlijk geen stempel van gitarist zouden mogen krijgen. Objectief bekeken, als gitarist, is de lijst dus een lachtertje en erg subjectief. En al helemaal als we alle grote gitaristen gaan opnoemen die niet eens in de top 100 voorkomen. Dan lijkt het meer een lijst van invloedrijke muzikanten die toevallig ook gitaar speelden, dan een serieuze en objectieve lijst van de allerbeste gitaristen. Namen als Yngwie Malmsteen, Steve Lukather, Steve Vai, Allen Holdsworth, Gary Moore, George Benson, John Petrucci, Joe Satriani, Eric Johnson, Paul Gilbert, Tommy Emmanuel, Nuno Bettencourt, Zakk Wylde, Al Di Meola of Django Reinhardt missen. En dat zijn er slechts een aantal. De subjectiviteit van de lijst is ook duidelijk als je over de jaargangen heen de verschillende lijsten met elkaar vergelijkt. De verschillen zijn te groot. Zo staat Eddie van Halen de ene keer op nummer 70 in de lijst en nu weer ineens op nummer 8.
Kortom, als muziekliefhebber is het een leuke lijst van (voornamelijk) grote namen in de muziek, waar we ons in kunnen verdiepen en van kunnen leren. Maar als gitarist is óók dit geen objectieve lijst (zoals b.v. onze eigen ‘Top 2000’) en blijven we als gitaristen onder elkaar lekker door filosoferen over wie we het allerbeste vinden. Maar tja, de Rolling Stone is dan welliswaar een leuk muziekblad, maar zeker geen blad dat speciaal geschreven wordt voor de gitarist 🙂
Gerelateerde Artikelen: