Sting Komt van een Andere Planeet

Gisteren was Sting (wat overigens de artiestennaam van Gordon Matthew Thomas Sumner is) voor een interview in het programma College Tour te zien op de televisie. Een fascinerend interview met een persoon die bij mij hoog in het vaandel staat als muzikant en als mens. Zijn beste composities zijn alsof ze afkomstig zijn van een andere planeet. We kunnen van Sting wellicht niet leren hoe we de allerbeste gitarist ter wereld worden. Maar als muzikant behoort hij tot de absolute elite. En daar kunnen we als gitarist juist heel veel van leren! Een aantal opvallende uitspraken uit het interview…

 

De gitaar als inspiratiebron en vriend voor het leven

Allereerste was het leuk om te horen dat het leven van Sting is veranderd door de gitaar. Als kind (ik geloof toen hij acht jaar oud was) kreeg hij als afscheidscadeau, van een naar Canada emigrerende oom, een Gitaar. Hij omarmde de gitaar en het voelde meteen als een vriendschap voor het leven. Op dat moment wist hij dat hij muziek wilde maken. De gitaar is dus nogal een bepalend instrument geweest dat zijn leven richting heeft gegeven. Zijn eerste composities maakte Sting op zijn gitaar nog voordat hij tien jaar oud was.

 

Op 15 jarige leeftijd kreeg Sting een basgitaar van een vriend. Hij speelde basgitaar in verschillende bandjes alvorens The Police op te richten toen hij 26 jaar oud was. Samen met gitarist Andy Summers en dummer Stewart Copeland werd hij wereldberoemd. Na het uiteenvallen van The Police ging hij solo verder en zocht de grenzen van de muziek op. Zijn muziek is ontzettend divers met heel veel verschillende invloeden uit de klassieke muziek, jazz en wereldmuziek. Het zijn ook deze verschillende muziekstromen in combinatie met minder gebruikelijke maatsoorten die zijn muziek tot een boeiend en bijzonder geheel maken. En dit staat nog los van het gebruik van vele (politieke) metaforen en poëtische songteksten. Hij heeft ook niet voor niets ik geloof 16 Grammy awards gewonnen als muzikant.

 

Heel veel oefenen op je gitaar

Een interessante uitspraak tijdens het interview was zijn belangrijkste les die hij ook zijn (zes) kinderen altijd meegeeft. “Heel veel oefenen!”. Je moet geen muziek maken (of gitaar spelen) om rijk of beroemd te worden. Je moet het doen omdat je je gevoel volgt en omdat je het leuk vindt. Je merkt aan Sting zijn opmerkingen dat hij oefenen leuk vindt en dat het zijn tweede natuur is geworden. Muziek is een gave maar ook een vloek, zegt hij. Of hij nu thuis of in de supermarkt muziek hoort, hij gaat de muziek meteen analyseren om het te begrijpen en om er van te leren.

 

Sting refereerde aan de uitspraak dat je 10.000 uur aan oefening nodig hebt om een instrument tot op top niveau te leren bespelen. Dit is ook wel de ’10 jaar’ regel (op basis van 2,5 uur oefenen per dag) en is gebaseerd op een studie van Anders Ericsson. Om als muzikant de internationale elite the bereiken wijst de werkelijkheid uit dat het vaker om een nog veel langere periode gaat. Het absolute top niveau kun je dus niet halen als je oefenen niet leuk vindt en muziek en gitaar spelen niet je passie is.

 

Speel gitaar samen met muzikanten die veel beter zijn

Een andere pakkende uitspraak was dat Sting altijd met betere muzikanten werkt dan hijzelf. Dat heeft hij altijd gedaan en hij zegt dat hij dat ook altijd zal blijven doen. Speel je tennis en wil je beter worden, dan moet je met iemand gaan spelen die veel beter is dan jezelf. Dan weet je tenminste zeker dat de bal ook terug komt. Je moet je grenzen verleggen om mee te kunnen en groeit daar dus van. Verzamel muzikanten om je heen die beter zijn dan jezelf, zodat je er als gitarist of muzikant van kunt leren. Een goede gitaarleraar is ook niet voor niets veel beter dan zijn leerling gitarist. Wederom, het willen spelen met alleen maar betere muzikanten pleit voor het willen leren en groeien.

 

Het componeren

Op de vraag wat zijn ultieme formule is om mooie nummers te componeren, vertelde Sting dat hij allereerst nummers voor zichzelf schrijft. Als hij zelf een nummer niet mooi vindt en als een nummer hem niet raakt, dan kan het ook zijn publiek niet bereiken. Hij speelt en zingt daarna het nummer eerst voor zijn directe familie, pas daarna voor zijn muzikanten en pas daarna gaat het naar het grote publiek. De ultieme formule voor een goed en succesvol nummer had hij uiteraard niet. Sommige nummers worden een hit terwijl je het niet verwacht en andere nummers die je zelf geweldig vindt zijn commercieel gezien een flop.

 

Een ander interessant punt dat hij noemde, was het gebrek aan creativiteit dat vandaag de dag bestaat bij muzikanten. “Je moet eerst meedoen aan een talentenshow zoals Idols om bekend te worden. Hier belonen ze je om bestaande dingen zo goed mogelijk na te doen. Ze leren je niet hoe je creatief en vernieuwend moet zijn”. Doorbreken met je eigen muziek is nu veel moeilijker dan vroeger.

 

Rondom het componeren en de vraag of hij wel eens iets van bijvoorbeeld Bach had gebruikt, was zijn antwoord dat elke muzikant dingen van andere muzikanten gebruikt. En elke gitarist gebruikt dus ook riffs en ideeën van andere gitaristen. Dit kan bewust of onbewust gebeuren en is volgens Sting helemaal niet erg. Aan elk idee kun je gemakkelijk een andere draai geven zodat het weer uniek wordt.

 

Vooruit kijken en niet terug

Bij het zien van beelden van zijn optreden met The Police op Pinkpop in 1979 werd hij niet veel vrolijker. Hij houdt niet van terugkijken en zeker niet naar beelden van zichzelf. Ook dit benadrukt weer zijn leergierigheid en volledige toekomstgerichtheid. Wellicht af en toe met name vermoeiend voor hemzelf lijkt me. Maar als een van werelds’ bekendste tantra beoefenaars heeft hij waarschijnlijk momenten genoeg om ook in het heden te leven 😉

 

De persoon op het podium versus de persoon daarnaast

Sting is van nature een introverte en verlegen persoonlijkheid. Dit zie je vaak bij grote artiesten. Op het podium stelen ze de show en geven ze alles om het publiek te vermaken. Naast het podium zijn ze de rust en eenvoud zelve. Het podium wordt door Sting omschreven als zijn huiskamer waar hij zich prettig voelt. Hij heeft bekende mensen om hem heen en een tafeltje op het podium om zijn drinken op te zetten. Geweldig toch! Emotie op het podium kan overigens niet, vertelde hij. Als je de emotie van je eigen nummers toelaat, dan gaat dit ten koste van de zang en performance. Je trekt dus een dikke muur om jezelf heen en laat dat niet gebeuren.

 

Wat kunnen we als gitarist leren van Sting?

We kunnen als gitarist heel veel van hem leren. Veel van zijn composities zijn van een andere planeet als je goed naar ze gaat luisteren en ontleden. De professionaliteit, perfectie en de leergierigheid zijn een geweldige eigenschap waar we veel van kunnen leren. Maar vooral zijn advies om je hart te volgen en vooral veel te oefenen is goud waard. En dan hebben we ook nog eens zijn inzet voor een betere wereld!

 

Gitaartechnische hoogtepunten zijn er wellicht niet in overvloed. De ritmische partijen van Andy Summers bij de Police zijn een goede oefening. De solo van Eric Clapton in “It’s Probably Me” is absoluut briljant en technisch gezien ook nog eens haalbaar om te spelen (de uitdaging zit hem in het met heel veel gevoel spelen). En ‘Fragile’ is absoluut een mooi nummer om eens op je akoestische gitaar uit te zoeken.

 

Maar blijf vooral je gitaar omarmen, blijf oefenen en geniet, dan komt de rest (wat dat ook mag zijn) vanzelf!