Help, ik heb kramp tijdens het gitaar spelen!

Het is vrijdagavond. Het is iets na twaalven en je bent net begonnen met de derde set. Het publiek is enthousiast en de sfeer is goed. Het is de hele avond al erg warm, ook door die lamp waar je voor je gevoel precies onder staat. En je bent moe van de hele week te weinig slapen! En dan gebeurt het ineens: er schiet kramp in je vingers! Kramp? Wat is dat nou weer! En in je vingers? Dat was nieuw voor mij! …..en dat terwijl er een solo aankomt binnen een paar minuten…. Zenuwen op het podium ken ik al lang niet meer, maar ik kreeg het nu toch even heel erg benauwd.

Tja, dat gebeurde me een tijdje geleden. Iedereen kent het wel dat je kramp in je kuiten of je benen krijgt als je aan het verzuren bent tijdens het sporten. Maar in je vingers tijdens het gitaarspelen? Dat is een raar gevoel kan ik je vertellen. Je vingers verlammen als het ware en je hebt geen gevoel meer. En spelen kun je niet echt meer, want als je een snaar indrukt schiet het er alleen maar meer in.

Ik heb ooit een artikel gelezen over topsporters. Het ging over die kleine dingen die het verschil maken tussen de topsporters onderling. Een groot verschil was de mentale kracht van sporters, maar ook fysiek waren er verschillen. Zo hadden ze Roger Federer geanalyseerd. Als hij een punt verloren had of een fout maakte, dan zette hij de knop in zijn hoofd om en ging zich meteen mentaal voorbereiden op het volgende punt (aan het vorige punt kon hij toch niets meer veranderen). Een ander aspect dat opviel was dat hij meteen na afloop van elk punt zijn racket overnam in zijn linkerhand om zo zijn rechterhand rust te gunnen. Maakt dat het verschil? Wellicht niet meteen, maar alle beetjes helpen. En tijdens  de derde heeft zijn hand toch minder minuten in dat racket geknepen en zal iets minder moe zijn.

Toen ik kramp in mijn vingers kreeg moest ik denken aan het verhaal over Federer. Het was voor mij ook de derde set, ik was moe na een lange week en had de hele avond veel gezweet. Mijn hand was blijkbaar ook moe en wellicht moest ik deze wat rust geven. Als ik in een nummer even niet hoefde te spelen liet ik de hand met gestrekte vingers naast mijn lichaam hangen. Dan kon het bloed er even goed doorheen stromen. Als er gedeeltes van het nummer waren waar ik niet gemist werd speelde ik even niet mee. Ik nam iets andere grepen aan en smokkelde hier en daar wat. En gelukkig werkte het. Binnen vijf minuten kon ik weer gewoon alles spelen en door mijn hand rust te blijven gunnen zodra het kon, werd de derde set ‘overwonnen’!

Waarom dit verhaal? Enerzijds is het een leuke anekdote over wat je op het podium kan overkomen. Anderzijds heb ik er zelf iets van geleerd. Als je begint met gitaarspelen krijg je gegarandeerd kramp. Met name in de pols en onderarm van je linkerhand (voor rechtshandige gitaristen). De houding is voor je gevoel onnatuurlijk en je lichaam moet er gewoon aan wennen. Dat kost tijd maar gaat vanzelf weg. Maar kramp kan dus ook ineens op komen zetten door omstandigheden, ook al speel je veel gitaar en ben je geoefend.

Optreden is fysiek zwaar zijn. Je bent in beweging, het is warm, het is laat en je moet je op een avond ruim drie uur concentreren met slechts een paar korte pauzes. Al beleef je het gelukkig niet zo omdat het publiek energie oplevert. In een documentaire over Metallica lieten ze zien hoe de band een warming-up deed vooraf aan een concert. Jazeker, die stoere mannen gingen eerst een stukje hardlopen, rekken en strekken en daarna hun vingers en armen losmaken. Pas daarna kwamen ze het podium op. Ook muziekmaken is bij grote bands topsport. Hoe fitter en meer voorbereid je bent, des te beter je zult spelen!