De bluegrass gitaarstijl ligt dicht tegen de country stijl aan en is in het zuiden van de Verenigde Staten ontstaan. De immigranten uit Engeland, Ierland en Schotland namen hun traditionele volksliederen mee en waren van grote invloed op de uiteindelijke bluegrass.

De banjo, fiddle (viool) en de mandoline waren altijd al een belangrijk instrument in de bluegrass, maar de gitaar is daar in de jaren ’20 van de vorige eeuw bijgekomen. Eerst was de gitaar voornamelijk voor het ritme en de achtergrondpartijen, maar in de jaren ’60 van de vorig eeuw kreeg het meer en meer een rol op de voorgrond. Doc Watson heeft hierin een belangrijke rol gespeeld. Later was het Clarence White die de flatpicking technieken van Watson verfijnde en de leadgitarist van de Byrds werd.

Bluegrass gitaarspel typeert zich door flat picking technieken op een staalsnarige akkoestiche gitaar. Tony Rice en Norman Blake zijn voorbeelden van invloedrijke bluegrass gitaristen van de meest recente generatie. Bekende namen van invloedrijke mandoline spelers zijn bijvoorbeeld die van Sam Bush en Doyle Lawson.